Beschrijving: Het geld van andere mensen: geregisseerd door William Parke. Met Gladys Hulette, Fraunie Fraunholz, JH Gilmour, Yale Benner. Het verhaal begint met de makelaar, die als hoofd van het bedrijf snelle rendementen op investeringen beloofde, plotseling verdwijnt. Er was weer een ‘snel rijk worden’-zeepbel ontploft. Het was een gewone zaak, zo werd door de ambtenaren beweerd, want de man had een goedgelovig publiek opgedrongen en was er met hun geld vandoor gegaan om in een ver land op zijn gemak te leven. Maar er was een ander verhaal. De man was het slachtoffer geworden van een sluw koppel. Hij was het instrument van twee tovenaars uit de financiële wereld die hem gebruikten om hun sporen uit te wissen en de schuld voor hun wandaden op zich te nemen. De ontsnapping van de makelaar was op slimme wijze tot stand gebracht. Terwijl zijn dochter de rechercheurs vasthield door met hen te praten, verliet hij de tafel van een etentje dat bij hem thuis werd gegeven en vanaf dat moment was er geen spoor van hem meer. Om de behoeftigen te helpen die hadden geleden onder het schijnbare wanbeheer van haar vader, keerde het meisje zich om. over al haar bezittingen aan de schuldeisers en trok zich terug om in haar levensonderhoud te voorzien door in een kleermakerij te gaan werken. Onder degenen die de vergadering van schuldeisers bijwoonden waren de werkelijke criminelen en zij kozen als hun volgende slachtoffer een jonge man die bij de crash een paar duizend had verloren, maar die het zich gemakkelijk kon veroorloven nog meer te verliezen. Hij was erg sympathiek tegenover de ongelukkigen en leek 'gemakkelijk'. Om zijn onmiddellijke sympathie te wekken, simuleerde de vrouw een zelfmoordpoging. Nadat de jonge kerel haar had gered, vertelde ze hem dat het schamele inkomen van haar man door de crash was weggevaagd en dat ze niets meer hadden. De jongeman begeleidde haar naar huis en zei dat hij hen zou helpen aan een nieuwe start in het leven. Terwijl de vrouw en de 'sukkel' in diens auto zaten, kwam het toeval tussenbeide om de plannen van de samenzweerders te verstoren. Het meisje, dat met pensioen was gegaan na de vlucht van haar vader, werd getroffen door de machine. Ondanks het feit dat de vrouw ervoor zorgde de jonge kerel te informeren wie de parvenu was, toonde hij grote belangstelling voor haar. Om deze interesse te vernietigen, probeerde de sluwe vrouw een nieuw plan. Ze liet de werkgever van het meisje de jonge vrouw in dure jurken op pad sturen, regelde dat de jongeman haar zou zien en insinueerde dat de slechtst mogelijke conclusie de enige manier was om de plotselinge verwerving van rijkdom te verklaren. Deze truc bleek nutteloos voor de onderzochte minnaar en ontdekte dat ze slechts als model fungeerde. Er werden verschillende pogingen ondernomen om het meisje te verwonden en uit de weg te ruimen, maar het mocht allemaal niet baten. Omdat ze ervan overtuigd was dat ze om een ​​onbekend motief werd vervolgd, besloot de jongeman een klein onderzoek te doen. Als laatste redmiddel lieten de oplichters hun boekhouder, die nog maar kort bij hen in dienst was maar hun vertrouwen had verdiend, een brief aan het meisje schrijven die zogenaamd afkomstig was van haar vader, met het verzoek hem te ontmoeten. Het meisje hield zich aan haar afspraak en zag dat de man en de vrouw in plaats daarvan op haar wachtten. Ze bedreigden haar met lichamelijk letsel tenzij ze zich terugtrok en herinnerden haar eraan hoe ze met haar vader hadden omgegaan. Toen werden ze onstuimig, waren ze zeker van hun slachtoffer en herinnerden ze zich de details van het complot dat de vader had geëlimineerd. Hun gesprek hield plotseling op toen ze hun boekhouder, gevolgd door de jongeman en een politieagent, de kamer zagen binnenkomen. Terwijl de boeven tekeer gingen tegen de boekhouder die hen had verraden, glimlachte de oude man, zette zijn pruik en bril af en stelde zich voor als de voortvluchtige makelaar. Hij had besloten de echte criminelen te ontmaskeren en had, met de hulp van de politie, een dictagraaf geïnstalleerd, naar wat er werd gezegd geluisterd en hun arrestatie geregeld. Geconfronteerd met deze getuigenis waren de oplichters sprakeloos en werden zij in stilte naar de gevangenis begeleid in afwachting van hun proces.